ساندیس نویس :)

بالاخره آموزشیم تموم شد.

چنتا چیزش تو ذهنم نقش بسته؛
اولیش رجزهایی بود که با بچه ها میخوندیم (توی سربازی رجز قطعه شعریه که همه با هم میخونن زمان راه رفتن دسته جمعی).
دومیش کلاس محبوب تاکتیکه، با مربی دوست داشتنیش... حالا این دوست داشتنیش رو برای این نمیگم که سخت میگرفت بهمون، برا این میگم که مرد بود؛ یه مرد با ایمان.
سومیش هم محکم شدنه. در مورد این قضیه سوم واقعا باید بگم متاسفم برای اونایی که دوره آموزشی سربازی نرفتن.

همین دیگه :)
یا علی