ساندیس نویس :)

الان شاید 5 سال میشه که خونه مون رو عوض کردیم. اما نمیدونم چرا تا حالا ندیده بودمش.

هر روز وقت سحر که میشه از پنجره اتاقم معلومه، خیلی زیبا تر و پایین تر از ستاره های دیگه ست.

حتا بزرگتر از ستاره ی قطبی :)

نمیدونم چیه... ستاره س، سیاره س یا اصلا چرا اینقدر بزرگه و چطور توی تهران با این آب و هوا اینطوری دیده میشه.

شاید هم ستاره ی زندگی یه نفر باشه.

الله اعلم

دیشب (ساعت 3 صبح) که با اتوبوس داشتم برمیگشتم از زیارت امام رضا -علیه السلام- وقتی همه خواب بودن با خودم گفتم بیا فکر کن الان میمیری، بعد چه اتفاقی می افته؟

اومدم دونه دونه فامیل و دوستان رو تصور کردم که چه طور برخورد میکنن :)

دلم گرفت از خودم آخرش... تو دلم گفتم حالا مثلا فلانی و فلانی، فلان جور بشن یا فلان کار رو بکنن... تو چی میبری با خودت اونور؟
از ریا گذشته، دیدم واقعا دستم خالیه و شونه هام سنگین و واقعا اگه بمیرم تو این دنیا آب از آب تکون نمیخوره :(
بعدش خوشحال شدم که این مورد رو برا خودم حل کردم :)

به شمام توصیه میکنم یه بار اینطوری برا خودتون حساب و کتاب کنید ببینید چند چندید... والا.

25 شهریور :( شیشمین سالروز خاطره تلخی که زندگیم رو عوض کرد.
بد روزی بود؛ اونقدر بد که بعد از شیش سال هنوز بد جوری دلمو میسوزونه :(

فکرش رو بکن آدم تو زندگیش چندتا از اینا:,, داشته باشه که اینجوری "" غیر فعال باشن :(
بد دردیه دیگه

بعد مثلا مرورگر زندگیت FireFox باشه(با همین قوت)، بیان بگن میتونی با Firebug (پارتی به معنای اخص) مشکلت رو با یه کار غیر قانونی(غیر شرعی و غیر عرفی) حل کنی. خیعلی سخته دووم آوردن!